Salzburg – Verona

Wat een beleving: met de NightJet naar Salzburg en 700 kilometer fietsen door Oostenrijk, Slovenie naar het Italiaanse Verona.

De fietsvakantie in het kort: 

• In 14 fietsdagen ruim 600 kilometer door Oostenrijk, Slovenië en Italië. We gebruikten de fietsgids ‘Salzburg – Venetië’ van Benjaminse Uitgeverij. 
• Met de trein (’n avontuur op zich voor kids!) reisden we via Amersfoort naar Hannover. Daar stapten we op de Nightjet tot aan Rosenheim (voorbij München) en vanaf daar nog een uurtje met de trein naar Salzburg.
• De terugreis ging vanaf Verona Porta Nuova met de OBB naar Innsbruck Bahnhof, het beginpunt van de Nightjet naar Hannover. Via Hannover met de IC naar Nederland. De OBB begint in Venetie, dus daar kun je ook al de trein pakken naar Innsbruck. Vanuit Triëst deden wij nog een stukje met de trein om nog 3 dagen in Italie te fietsen. Triëst is ook een mooie eindbestemming en vanaf daar kun je makkelijk met de trein naar Villach of Salzburg. 
• De gehele treinreis. incl plaatsen voor de fietsen, fietskar en follow-me/ kinderfiets, boekten we via Treinreiswinkel. Tips voor reizen met de trein/ NightJet? Check!  
• De route is goed te fietsen met/ door kinderen.  Er zijn veel fietspaden en rustige wegen. Soms zitten er een paar venijnige klimmetjes of gaat het veel op en af (fietsetappe 3 bijvoorbeeld). De afdaling bij Mallnitz is even opletten.   
• In Oostenrijk en ook Slovenië is er van alles te doen voor kinderen. Bijna alle campings hebben wel een zwembad of zwemmeer of je hebt gratis toegang tot het gemeentezwembad. Er zijn veel speeltuintjes, klimparken en op veel plekken kun je met de kabelbaan de bergen in. 

• 

• 

Fietsdag 1: vanaf huis naar Amersfoort Centraal Station (ca 25km). 
Het gaat gebeuren. Ein-de-lijk gaan we op fietsvakantie! Vanaf huis én met de trein! Voor de kids is zo’n treinreis al een avontuur op zich (en voor de ouders ook…). Vanaf huis fietsen geeft een hele leuke dimensie en  opa&oma fietsen een stukje mee om ons uit te zwaaien! Op het Centraal Station checken we eerst even waar we precies op het perron moeten staan. We voelen de spanning: gaat het goed komen met 3 fietsen, een fietskar en 12 tassen? Staat de trein lang genoeg stil? Is er echt een gereserveerde plek? Daar komt de trein aan! Eerst de fietskar met Bram, Thom en z’n fiets, onze fietsen en daarna de tassen. Check: 12? Yes! Alles is binnen, ordenen en opbergen doen we wel in de trein. Zo, dat ging supergoed. Alle vier in de trein, met al onze spullen. We zijn nu echt onderweg! 

IC naar Hannover Hbf (bijna 4 uur)
De treinreis gaat via Apeldoorn, Hengelo naar Hannover Hbf in Duitsland. Bij station in Hengelo stappen nog meer fietsers in en we raken aan de praat met een fietsstel. Zij gaan dezelfde route fietsen en na Venetië zelfs nog door naar Rome. Het is altijd leuk om andere fietsers te ontmoeten! En ook handig en prettig, want deze treinreis werd opeens erg spannend. Tussen de aankomst in Hannover en het vertrek van de slaaptrein (NightJet) zit 40 minuten. Dat zou genoeg moeten zijn, maar heel relax voelt het niet. Als we Duitsland binnen rijden, zitten we al op 20 minuten vertraging. Bij het laatste station ebt onze overstaptijd weg, want de trein blijft ruim 20 minuten stilstaan. Ze zijn coulant: de NightJet zal wachten en om 22.03 vertrekken. Even is er opluchting, maar we komen pas om 22.02 op Hannover Bahnhof aan. Met fiets en al de roltrap af naar de andere kant van het station (ook dat nog), drie keer met de lift op en neer omdat de ie te klein is voor de fietsen en fietskar. De minuten tikken door en eindelijk rennen we het perron op. Maar waar is de NightJet? Al vertrokken…?  Nee hoor, de NightJet heeft een half uur vertraging en vertrekt om 22.30 uur, lezen we op de borden. We snappen er niks meer van, maar we moeten er wel heel hard om lachen. Het gevolg is dat Thom bij elke treinreis vraagt: ‘Moeten we wéér hard werken om de trein te halen’? ‘Ja, misschien wel, maar het komt altijd goed’!  

Hannover Hbf (NightJet) Rosenheim (Railjet) Salzburg (12 uur)
De NightJet komt het station binnenrollen en we krijgen de tijd om onze fietsen in de fietscoupe te hangen. De bagage nemen we mee naar onze coupe, waar we snel de bedden opmaken. Even opfrissen, tandenpoetsen, pyjama aan en binnen 1 minuut liggen de kids met een dikke smile op hun gezicht te slapen. Vannacht slapen we dus in de trein! Het is even wennen in zo’n rijdende gevaarte die ook nog een paar keer moet stoppen (en dus remmen) bij stations, maar het lukt toch om redelijk goed te slapen. Het is heel apart om na zo’n nacht in een hele andere omgeving te zijn. We nemen in Rosenheim de Oostenrijkse trein (vooraf gereserveerd incl. fietsplekken) en om 9.40 arriveren we in Salzburg. We kopen alvast de lunch, vers water, nemen afscheid van onze medereizigers en maken natuurlijk een foto voor Salzburger Bahnhof. We zijn nog maar 20 uur onderweg en hebben nu al heel wat beleefd. We zijn benieuwd wat de komende 3 weken op de fiets ons gaat brengen. Jetzt geht es los!

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 2: Salzburg – Lofer (52km)
Langs de rivier Salzach loopt een breed fietspad. We steken één van de vele bruggen over naar de ‘oude’ stad. Normaliter nemen we graag de tijd om even rond te kijken, maar vandaag willen we gewoon graag fietsen. We spreken af dat we een keer terug komen om deze geboortestad van Mozart te bezoeken, want dit voelt wel een beetje cultuurbarbaars. Via een tunnel, langs een woonwijk en vliegveld fietsen we het Salzburgerland door. De route gaat vooral over fietspaden, tussen weilanden, door bossen en overal om je heen de hoge bergen. Dit is echt fantastisch! De route gaat een klein stukje door Duitsland en bij Bad Reichenhall is het tijd voor een ijsjes stop. Zo hou je het voor kinderen (en voor hun papa en mama) leuk. Na deze stad fietsen we langs de rivier Saalach via een gravelpad met af en toe wat klimmetjes. Na een enorm korte en steile afdaling (gewoon ff van je fiets af) rijden we over het terrein van een steenfabriek/ zandwinning. Arjan rijdt over een weegbrug en de meter begint te lopen. Even kijken hoor, hoeveel onze combinaties wegen! Bij Arjan en Thom springt ie op 160 kilo in totaal en bij Karin en Bram op 140kg. Toch leuk om te weten. Of niet 😉. Bij Unken komen we langs camping Steinpass. We zouden ter plekke bekijken of we hier gaan overnachten of toch doorrijden naar de camping waar we sowieso wat langer willen verblijven. De camping heeft helaas weinig schaduw en ook weinig speelplekken voor de kids. De benen voelen nog goed, dus we besluiten die 13 kilometer extra te fietsen. Dat scheelt voor de volgende dag weer. De route gaat over een gravelpad en links stroomt de rivier helemaal tot aan de camping. We buigen even af om in Lofer te kijken en onze avondmaaltijd te kopen. Iets buiten het dorp ligt aan de rivier onze eerste camping van deze fietsreis.

Camping Grubhof  heeft een groot trekkersveld met midden op een sanitair gebouw. Ze hebben mooie familiebadkamers, ideaal met kleine kinderen. Het leuke aan deze camping is dat je een ‘Loferpas’ krijgt waarmee je gratis met de ‘Bergbahn Lofer’ de bergen in kan en toegang hebt tot het zwembad.  Boven bij LoferAlm 2 heb je een mooie ‘water’speeltuin. 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 3: Lofer – Zell am See (43km)
Na een ontbijtje bij de bakker stappen we op de fiets naar Zell am See. Ook op deze dag weer veel fietspaden en ook aardig wat hoogtemeters, zonder dat je het al te veel doorhebt. Bij Saalfelden opent het dal zich en kun je in de verte de gletsjers zien liggen. Langs de ZellerSee ligt een mooi fietspad en met de drukte valt het erg mee. We fietsen eerst naar de camping aan de zuidkant van het meer: Panorama camp met een groot trekkersveld dat ze tot laat in de avond helemaal vol bouwen. Via de achterkant van de camping kom je makkelijk bij een strandbad (ca 800 meter lopen) en kun je zwemmen in het meer. Hier spoelen we ons ook even goed af, want met maar 3 douches voor de hele camping staat er gegarandeerd een wachtrij. ‘S avonds is het voor de tent genieten van het prachtige panoramische uitzicht op de bergen en de gletsjers van Kaprun.

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 4: Zell am See – Badgastein (46km)
We volgen de grote weg waaraan de camping ligt en pakken in Bruck an der Grosglocknerstrasse de route weer op. De route gaan over kleine weggetjes die ‘boven’ de grote weg en de rivier de Salzach liggen. Hier gaat het op en neer, door leuke dorpjes en langs mooie boerderijen. In Taxenback hebben we onze lunchstop en besluiten vanaf daar de grote weg ‘311’ te pakken met soms een fietspad er langs. Dat scheelt een hoop geklim en het rijdt lekker vlot. Bij Escenau/ Salzach Bahnhof moet je de ‘311’ weer af en fiets je langs een rustige en prachtige weg langs de rivier. Bij Lend moeten we écht omhoog. En dat is steil: ruim 800 meter meer dan 10%. We nemen er alle tijd voor en stoppen halverwege om even bij te komen. Je kunt via meerdere routes omhoog, wij gingen vanaf de rivier/ kruising Sparkasse Bank omhoog.  Eenmaal boven gaat we meteen een lange tunnel in met een fietspad, gescheiden door betonblokken. Het is hier lekker koel! Direct nadat we de tunnel uitkomen, zien we rechts een mooi restaurant met een groot speelveld liggen. Dat is een mooi plekje om even te spelen. We zien hier ook weer de bordjes van de Alpe Adria route, die we nu grotendeels zullen volgen tot in Italië. De route gaat weer over fietspaden, kleine weggetjes en door leuke dorpjes. In Bad Hofgastein doen we boodschappen en fietsen we weer via een klein weggetje naar de camping. Deze route gaat veel op en af en daar zijn we voor vandaag wel klaar mee. Beter is om vanaf daar gewoon de weg in het dal te nemen naar Camping Erlengrund, iets voor BadGastein. Ze hebben daar een mooi trekkersveld en een zwembad om af te koelen. Deze etappe kun je ook eventueel ook in 2-en splitsen. Voor Lend ligt Camping Biohof Uteregg (na een korte klim). 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 5: Badgastein (Taxibusje – trein) Mallnitz – Sachsenburg (33km)
We zitten aan het ‘einde’ van het dal en gaan vandaag met de trein ‘door’ de Tauerntunnel naar de andere kant. Voordat je bij het treinstation bent, moet je eerst flink klimmen door Badgastein (+10%)om bij Bahnhof Bockstein te komen. Een mooie route en als je er de tijd voor neemt, is het te doen. We zagen ze onderweg: gezinnen met fietsende kinderen en met fietskarren. Een andere optie is een taxibusje. De avond ervoor hebben we alvast de taxi gebeld. Hij komt ons om 9.30 uur ophalen en zet voor 40 Euro ons aan de andere kant van de treintunnel. De taxi is bekend met fietsenvervoer, want hij brengt regelmatig fietsers vanuit Grado (einde AlpeAdriaRoute) naar Salzburg. In Mallnitz worden onze fietsen en tassen uitgeladen en gaan we beginnen aan een 8-km lange afdaling. We stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten, maar ook dat deze afdaling best een snelle afdaling is en dus extra goed opletten. In Obervallach gaan we linksaf het dal in en gaat de route ook weer over rustige weggetjes, gravelpaden langs rivier de ‘Möll’. De ‘grote’ weg in het dal wordt zoveel mogelijk vermeden. Na Möllbrucke gaan we rechtsaf naar Sachsenburg waar we kamperen op de ‘Drau camping’. Een rustige camping dat tegen de stadswal van Sachsenburg aan ligt. Je loopt zo naar het ‘centrum’ met een supermarkt, bakker, barretje en een Restaurant ‘Goldenen Rossl’ waar je heerlijk kunt eten. Op deze camping blijven we een dagje langer om een wandeling te maken naar de ruïne en om te zwemmen in Schwimmbad Sachsenburg waar we gratis toegang hebben.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 6: Sachsenburg -Villach (61km)
Na een rustdag kijken we altijd weer uit om op de fiets te stappen. Voor ons is dat echt het ultieme gevoel van vakantie vieren. Want de momenten op de fiets zijn, zeker met kinderen, ook heel relax! We fietsen steeds langs de rivier de Drau: veel fietspaden en vooral vlak. Op sommige plekken is de route zelfs saai. En dat is iets wat we bijna nooit meemaken. We zetten daarom de vaart erin. Bij Villach gaan we links omhoog en via de navigatie komen we uit op Camping Seehof, aan de rand van Villach. Er is een trekkersveld dat direct aan de Vassacher See ligt. Zwemspullen uit de tassen en we nemen meteen in een duik in het heerlijke frisse water. ‘S avonds na het eten is het erg rustig, dus waarom duiken we er niet nog een keer in? Een zwemmeer voor je neus heb je niet elke dag! Op deze camping blijven we wat langer, omdat we willen wandelen in de bergen. Bij Gerlitzen – Ossiacher See (ca 5 km fietsen) kun je omhoog met de kabelbaan om vanaf het hoogste station te wandelen naar het middenstation. Daar is een ook een leuk klimbos, dus klimgordel aan, helm op en klimmen maar! Terug op de camping trekken we natuurlijk weer onze zwemkleding aan en hebben we het zwemmeer bijna voor ons alleen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 7: Villach – Gozd Martuljek (60 km)
Vandaag is het 3-landendag! Na een tourtje door Villach fietsen we de stad uit, de stilte in. De route gaat langs rivier de Gail en het is er prachtig! We volgen kilometers een mooi fietspad. Nadat we de rivier over zijn gestoken, fietsen we naar Arnoldstein. We hebben overwogen om vanwege de dagafstand de trein vanuit Villach naar Arnoldstein te nemen, maar dit mooie stukje hadden we echt niet willen missen. We rijden langs de ‘grote’ weg wat prima te doen is en komen aan bij de grens van Italië. Dag Oostenrijk, wat hebben we genoten van dit prachtige land! Uiteraard een foto bij het grensbordje, altijd leuk voor in het fotoalbum. Volgens het routeboekje heb je 2 opties na de grens: of via een fietspad met af en toe +10% stukken of via de drukkere weg. We besluiten dat laatste te doen: even gas erop en met de drukte viel het alles mee. Goede keus dus. Bij Udine moeten we deze weg af en is het kort klimmen naar het dorpje. We zijn ook meteen echt in Italië; de huizen, cafeetjes, smalle straatje en waterputten met lekker fris water. We fietsen ‘om de berg’ en komen op een strak geasfalteerd fietspad. Voor ons zien we Tarvisio prachtig liggen, maar wij moeten linksaf richting Slovenië! We volgen een fietspad dat vroeger een oude spoorlijn was. Het stijgt steeds een beetje, maar dat heb je nauwelijks door.

Na een kilometer of 10 zien we steeds bordjes met ‘Lago di Fusine’. Onze nieuwsgierigheid is gewekt en we besluiten ‘even’ te kijken. Dat betekent wel dat we een kilometer flink moeten klimmen. Als we bij het meer komen, kijken we onze ogen uit. Een azuurblauw meer met naaldbomen en grijze rotsige bergen eromheen. We parkeren onze fiets langs de waterkant en trekken onze zwemkleren aan. De grote pré van fietsvakantie: je hebt alles bij de hand! We lopen het water en in 5 seconden is het heerlijk, maar daarna voelt het water enorm koud! Het frist je even lekker op, maar echt zwemmen is het er niet bij. Niet erg, de omgeving is echt adembenemend mooi. Na een uurtje dalen we af en volgen onze route over het fietspad naar Slovenie. Dit is land nummer 3 vandaag! In Kransjka Gora doen we boodschappen en maken we verder kennis met Slovenië. De natuur is prachtig, het is veelal schoon en netjes en hun taal kunnen we echt niet verstaan, maar veel Slovenen spreken prima Engels. Nog een paar kilometer over een fietspad en komen we aan op Camp Spik. Een echte outdoor camping, met klimparcous voor de kids en prima kampeerplekken en omringd door hoge bergen van het Triklav massief. Wat is het heerlijk om op fietsvakantie te zijn!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 8: Godz Martuljek – Bled (31km)
Vandaag een korte etappe maar wel eentje met een echte ‘col’. We volgen eerst weer het fietspad en bij Mojstrana gaan we rechtsaf omhoog. Hier begint de klim van bijna 3 kilometer. De klim ligt grotendeels in de schaduw en het lukt ook nu weer om boven te komen met wat vaker stoppen om even bij te komen. Het gebied waar we doorheen fietsen is heel rustig. Bij Radovna Memorial, links van de weg kijken we even. Daar ontmoeten we een Sloveens gezin. Ze attenderen ons op een zwemmeertje, op een paar honderd meter afstand. Dat lijkt ons wel wat. We fietsen het hobbelpad over en komen bij een prachtig meertje. We zetten de fiets aan de kant en trekken onze zwemkleren weer aan. Het wordt bijna een automatisme. We kletsen wat over het vervolg van de reis en zij vertellen dat hun zoon bij Camping Bled werkt en dat die camping helemaal volgeboekt is. Oeps! Zij bellen hun zoon en hij regelt dat we toch op de camping terecht kunnen. Hoe fijn en ook leuk zijn zulke ontmoetingen. Na een kilometer of 10 dalen we af naar het meer van Bled en komen we aan bij de camping die idd is volgeboekt, maar voor fietsers (en zeker met kinderen) is er altijd plek. Niet de beste plek (veel steen), maar prima voor een nachtje. Bij Camping Bled is het heerlijk zwemmen in het meer van Bled. ’s Avonds fietsen we langs het meer naar Bled waar we heerlijk eten bij Ostarija Babji Zob.

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 9: Bled (trein) Podbrdo – Tolmin (30km)
We breken de boel vroeg op en halen daarna ons ontbijt bij de ‘rijdende bakker’ op de camping. Aan het meer zit links een roeivereniging met mooie steigers en dat wordt ons ontbijtplekje deze ochtend. Wat een fantastische plek. Het is al warm en de kids willen graag nog even zwemmen, dus we halen de zwemkleding uit de tas! Om half elf fietsen we naar ‘boven’ naar het treinstation Bled Jezero. Daar gaan we met de trein door de tunnel naar Podbrdo. Er zitten vooral mensen in de trein die naar het Bohinjsko  meer gaan, wat prachtig lijkt te zijn. Vanaf Podbrdo gaan we via een lange afdaling (waar bijna geen eind aan komt) naar Most na Soci en dan rechtsaf naar Tolmin.

Ons doel is Kamp Siber in Tolmin, maar als we daar aankomen komt er een enorme herrie uit het dal. Er blijkt een festival te zijn dat zeker tot 01.00 uur doorgaat. Daar hebben we echt geen zin in. De volgende camping is 6 kilometer verder, dus we stappen weer op de fiets, rijden door het stadje Tolmin en met een beetje klimmen gaan we over een prachtige weg met uitzicht over een weids dal. Voor de volgende camping moeten we linksaf naar beneden in het dal, Camp Gabjre ligt aan de rivier de Soca. Eigenlijk is er geen plek, maar voor fietsers maken ze wel ruimte op een stukje gras. Prima plek. De rivier Soca is een waanzinnig mooie rivier, heerlijk fris en azuurblauw water. Deze camping heeft ook een foodtruck waar ze heerlijke broodjes hamburgers voor je klaar maken. Het is een fijne plek om (langer) te verblijven, gezellige sfeer en als je van parapenten houdt, ben je helemaal op je plek. Ze hebben zelfs schommels gemaakt van een parapente harnas!  De douches zijn daarentegen ijs- en ijskoud, dus 2×10 seconden water laten stromen en we zijn klaar. Een camping van uitersten dus. We lazen dat het sanitair inmiddels is vernieuwd, maar ondanks dat is dit een camping in onze top-5!  

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 10 – Gabjre – Dornberk (60km)
De foodtruck blijkt niet alleen hamburgers te verkopen, maar ook een verrukkelijk ontbijt met gebakken ei, yoghurt met granola enzovoort. We eten er goed van, want we hebben weer een lange dag voor de boeg. We fietsen om Tolmin heen en na een kilometer of 8 komen we weer op de route. We fietsen op een verschrikkelijke drukke weg (103) tot aan Kanal en dat vinden we echt geen pretje. De auto’s en vrachtwagens halen je in, zonder rekening te houden met eventuele tegenliggers of bochten. We laten de veiligheidshesjes flink wapperen aan de fietskar zodat we goed zichtbaar zijn, maar ze zijn hier duidelijk niet gewend aan fietsers. We zijn blij dat we in Kanal zijn, niet alleen vanwege het verkeer maar het is ook een prachtig stadje aan de rivier. Na Kanal gaat de route over een rustig weggetje en over een lang en mooi geasfalteerd fietspad langs de rivier naar Nova Gorica. Daar is het wat drukker en rijden we door diverse woonwijken. Na deze stad gaat de route door een rustige streek met veel druivenstruiken en vijgenbomen langs de weg. Het gaat flink op en af en na zo’n warme dag vinden we dat nu wel even genoeg. We zijn blij als we bij camping Saskida in Dornberk zijn; een hele mooie wijngaardcamping met een lekker zwembad. De kids liggen vroeg op bed zodat wij om half acht aan kunnen schuiven in het restaurant voor een goed diner en waar ze eigen wijnen serveren! De volgende dag blijven we op de camping. Na zo’n pittige dag, flink wat wijn en met een fijn zwembad is dat heerlijk. We ontmoeten een ander fietsgezin dat ook vanuit Salzburg is gestart en delen onze ervaringen. Om die drukke weg te vermijden en om nog wat langer van de prachtige rivier de Soca te genieten, kun je vanuit Tolmin naar Korbarid fietsen, via Cividale naar Nova Gorica. Gezien onze ervaringen is dat zeker aan te raden.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 11: Dornberk – Triëst (52km)
We ontbijten in de gezellige ‘schuilhut’ van de camping waar je kan zitten, een koelkast staat en zelfs kan koken. We stappen rond 9.00 uur weer op de fiets en beginnen vrij snel aan een beklimming van een paar kilometer. Ondanks dat de weg flink stijgt, is de klim prima te fietsen. Misschien dat het zo vroeg is in de ochtend en je zelf en het weer nog fris bent/is. In Stanjel, bovenop de bergrug, ligt een prachtig kasteel dat zeker een bezoekje waard is. We vinden in een prieeltje een mooie lunchplek met uitzicht over de heuvels van de ‘Karst’ vol met wijngaarden. Daarna dalen we af en gaan via de ‘620’ naar Strorje. Camping Brajda is ons doel, maar als we daar aankomen zien we een dor en droog grasveld, weinig schaduw en geen enkele speelplek. De keus is snel gemaakt: we fietsen door naar Triest. Onder de druivenstruik boeken we snel een AirBnB, die we al op het oog hadden.

Zo krijgt deze plots een leuke ommezwaai: we gaan naar een grote stad én we gaan vandaag de Middellandse Zee zien! We vinden het namelijk altijd leuk om tijdens fietsvakantie ook in een stad te verblijven. We volgen een brede en lange weg en dan wat fietspaadjes door het bos tot aan Opicina. Vanaf daar heb je heel mooi zicht op Triest en zien we de zee! In een paar kilometer dalen we helemaal af naar zeeniveau en vinden wel al snel ons appartement, 2 straten van de boulevard. De host schrikt even van onze karavaan, maar we kunnen de fietsen en kar netjes kwijt in de gang en de bagage gaat allemaal meer naar het appartement van ruim 100m2. Heerlijk even een eigen douche en toilet, gewone bedden en een wasmachine. We lopen in de avond de stad in voor een pizza en voor een ijsje gaan we langs de boulevard. Op zondag hebben we ook nog een rustdag en bezoeken die ochtend een kerkdienst van een evangelische gemeente in de stad. De mensen zijn enorm gastvrij en via een koptelefoon wordt de dienst vertaald in het Engels. Het is een mooie en bijzondere ontmoeting die we niet zullen vergeten. We nemen die middag een echte siësta, bezoeken Castello di Miramaro en duiken op de terugweg de zee nog even in. Triëst is echt prachtig!

Routesuggestie: Triest is ook een mooie eindbestemming! Je kunt namelijk vanuit Triest vrij makkelijk terug met de trein naar bijvoorbeeld Villach of Salzburg. Wij zijn naar Verona gefietst vanwege de treinverbinding, maar je kunt dus ook je auto parkeren bij een camping in de buurt van Salzburg. Wat families ook wel doen: als ze in Villach arriveren, haalt iemand de auto op en parkeert vervolgens in Villach de auto. Dan hoef je maar een klein stukje met de trein van Triest naar Villach.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 12: Trieste (trein) Mestre – San Martino
Vandaag geen tent afbreken, maar gewoon vanuit een huis vertrekken! Via de boulevard, waar we eerst nog een kijkje nemen bij een enorm cruiseschip dat net is gearriveerd, ontbijten we in het centrum van Triest. En uiteraard koffie, want daar staat Triest om bekend. In een straatje fietsen we langs een vlaggenwinkel. En hoe leuk is dat, want elk vakantie proberen we een vlag van het land aan te schaffen voor op de fiets of fietskar  In Oostenrijk en Slovenië was het helaas niet gelukt, maar hier maken ze ter plekke de 3 vlaggen voor ons! En Thom krijgt een echte rode ‘Triest’ vlag voor op z’n fiets. Wat is hij blij en trots. We beloven dat we na de vakantie een foto zullen toesturen.  

In ruim 2 uur treinen we naar Mestre, dat ca 5 km voor Venetië ligt. Dat laten we ook links liggen op advies van meerdere vakantiefietsers: te druk en te heet in de zomer en zeker voor kids. Voor dit gedeelte in Italie gebruiken we de fietsgids ‘fietsen rondom Venetie van…) en vandaag gaan we via Padua naar San Martino. Er zou een fietstunnel onder het station moeten zijn, maar die vinden we niet dus we gaan met de verkeersstroom mee over een grote brug om daarna snel linksaf te slaan, Mestre door. Na een kilometer of 8 zijn we deze stad uit en fietsen we langs een kanaal. Deze omgeving vinden we even wennen: vlak, bijna saai en het is ook nog eens erg warm. Soms heb je van die dagen. Na 60km komen we eindelijk aan bij Agriturismo Biologico La Buona Terra. En Buona is het zeker! Mooie vrije plekken, lekker zwembad. Er is ook een restaurant, maar dat is net deze avond dicht. De campingeigenaar adviseert een pizzeria op 5 minuten en daar eten we die avond een echte Italiaanse pizza. In het restaurant met wel plek voor 200 mensen loopt het af en aan met locals die hier gaan eten. En dat weet je: dat zit je wel goed.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 13: San Martino – Brandola (46km)
Vandaag fietsen we door Vicenza! Via rustige weggetjes toeren we door het redelijk vlakke Italiaanse landschap. Wie fietspaden fietsen we eenvoudig het mooie centrum van Vicenza in. Het is rustig, want het blijkt vandaag Maria Hemelvaart te zijn en veel Italianen zijn vrij van hun werk. Vicenza is een prachtige stad met heel veel mooie gebouwen. We vinden een heerlijk plekje op een terras en gaan lekker aan de koffie! Na een rondje door de stad moeten we ‘de stad uit klimmen’ naar de heilige plaats Sante Berico. We vervolgen onze weg en doordat we wat hoger fietsen, heb je prachtig uitzicht over het dal. Halverwege komen we langs een restaurant, maar lezen dat de keuken inmiddels is gesloten. We hebben toch best wel flinke trek, dus we proberen het. De restauranteigenaar is onverbiddelijk maar als hij de 2 kids ziet (met van die blonde haren) is hij snel om en vraagt of we zin hebben in lasagne. Natuurlijk! We krijgen zelfs nog een heerlijk Italiaanse Tiramisu en dat voor een paar tientjes. We hebben nog 15 kilometer te gaan naar ons appartement. In het dal ligt wel een camping, maar dan zo onze volgende fietsdag te lang worden, dus het wordt een appartement in Brendola, een stad bovenop de bergrug, onder de kerktoren met een weids uitzicht. De lokale pizzaboer zorgt voor ons avondeten!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Fietsdag 14: Brendola – Verona (60km)
Vandaag onze laatste fietsdag in Italie! We kijken er naar uit om in Verona te zijn. Sommige delen van de route zijn mooi en rustig, maar we fietsen ook vaak over weggetjes langs de snelweg. Het is warm en we twijfelen even of we in Zevio naar een zwembad gaan. Onze fietsen kunnen we nergens op een fatsoenlijke manier plek kwijt en binnen het hek plaatsen is onmogelijk, volgens de medewerker, dus dat feest gaat niet door. In een Italiaans dorpje lunchen we en zijn we tevens een attractie. Dat snap ik soms ook wel met zo’n karavaan. Via een fietspad langs de rivier komen we Verona binnen. Het is echt heel gaaf om dat het plein van de Arena van Verona op te rijden! Het is wel verschrikkelijk druk met oa. veel Nederlanders. Iets buiten het drukke centrum trakteren we onszelf op een grote sorbet en de kids willen er zelfs 2. We kopen verse pasta, lekker makkelijk voor zo op de camping. Na een flinke klim door de stad komen we aan bij de camping Castel San Petro. We parkeren de fietsen (kunnen niet bij de tent staan) en moeten via 3 trappen naar ons plek. De camping is opgedeeld in terrassen van diverse hoogten en tussen hoge bomen. Hutje mutje, veel schaduw, maar ook veel stof. Het is een echte stadscamping en leuk om een keer te verblijven. Maar na zoveel vrijheid, weidse uitzichten vinden we 1 nachtje wel genoeg!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Treinreis Verona–Innsbruck–Hannover–Amersfoort (21 uur, incl overstaptijd)
De volgende ochtend breken we vroeg op en bekijken we Verona op de fiets. Na de lunch in een speeltuin middenin de stad, fietsen we naar het station. In ruim 3 uur brengt de trein ons via de Brennerpas in Innsbruck, het beginpunt van de Nightjet naar Hannover. Bij zo’n beginpunt heb je alle tijd om in te laden en te installeren in de coupe. De volgende ochtend wordt om 6.00 uur weer het ontbijt bezorgd en een uurtje later arriveren we al in Hannover. Daar nemen we weer de IC die ons naar Amersfoort brengt! We spelen allerlei spelletjes, maken kleurplaten en de kids vertellen hun belevenissen aan belangstellende treinreizigers. We fietsen de laatste 25 kilometer naar huis en dan is deze prachtige vakantie echt ten einde. Met mooie ervaringen, momenten en ontmoetingen voor altijd in ons hart.

• 

•